Amandelbloesem van Van Gogh

In het Van Goghmuseum voel je de schoonheid op je afkomen. Eerlijk gezegd ben ik minder onder de indruk van zijn vroegere werk. Vanaf het moment dat hij het Zuid-Franse zonlicht in zijn schilderijen laat doorwerken ben ik verloren. De warmte komt van de doeken je tegemoet. Eindeloos word je hart verwarmd en dat terwijl Vincent van Gogh zelf niet bepaald 'warm' van binnen moet zijn geweest. Al de zorgen, het eindeloze gevoel van mislukking, het moet een verschrikking zijn geweest. Iedereen weet hoe zijn leven eindigde.

Hoewel er meerdere schilderijen zijn die mij treffen, zoals 'Kraaien in het korenveld' en zijn zelfportretten, vind ik van het schilderij uit 1890, 'Amandelbloesem', een ongeëvenaarde schoonheid, liefde en warmte uitstralen. Het nieuwe leven in de bloesem, het witte maagdelijke, het blauw van de heldere, nog van de winterkoude komende lucht, het groen van de noestige takken die de winter hebben overleefd.

Het lelijke in de wereld kan nooit op tegen deze schoonheid. Vincent van Gogh's 'Amandelbloesem' is het medicijn tegen al ellende, tegen verdriet, tegen het kwaad.

De Leidse koorboeken: inspiratie uit onze eigen cultuur

Tijdens mijn twee bezoeken aan de expositie over Lucas van Leyden in de Lakenhal te Leiden waren ze mij niet echt opgevallen, de Leidse koorboeken. Via de audiotour hoorde ik wel fragmenten maar was ik blijkbaar teveel onder de indruk van de schilderijen en tekeningen dat de schoonheid ontging van het gezag uit de late Middeleeuwen.

Op een later moment hoorde ik op radio 4 een uitzending over de Leidse koorboeken en .....ik was verkocht. Wat een prachtige liederen. Liederen speciaal gecomponeerd voor de Pieterskerk in Leiden m.n. om de getijden te zingen. Het is aan het Egidius kwartet te danken dat wij vandaag deze gezangen nog kunnen horen. In een project dat een aantal jaren gaat duren gaan ze de Leidse koorboeken opnieuw voor ons blootleggen. Opnieuw hoorbaar de klanken uit de Middeleeuwen.

Schoonheid begint bij liefde, bij passie. Het Egidius kwartet heeft dat begrepen. Mensen zoeken hun inspiratie steeds meer bij tradities die niet bij onze cultuur horen. Dat mag, maar wie de bereidheid toont de inspiratie in onze eigen tradities te zoeken vindt een schat die minder vreemd is. Het Egidius kwartet wijst de weg voor wie wil luisteren naar de klanken uit het diepst van onze cultuur.

Het ideeën-meisje

Ik ben een ideeën-meisje', zei mijn dochter een paar weken geleden. Aegidia heet ze. Een oude naam, van oorsprong Grieks, later via de Latijnse wereld, verder bekend geworden. Ze is 9 jaar.
Vandaag was ik met haar in Zeeland. Ze had op school geleerd over de Waternoodsramp en wilde nu met eigen ogen de Deltawerken zien. Het werd een interessante dag waarbij ik zelfs in dorpjes kwam die ik nog nooit had bezocht. We hebben de Kramersluizen gezien (Philipsdam), de Brouwersdam, de Oosterscheldekering. Daarnaast hebben we dorpjes gezien zoals Goedereede, Colijnsplaat, Vrouwenpolder en Bath. Er hing een geweldige rust, de zon scheen.
Mijn ideeën-meisje heeft met aandacht de Deltawerken bekeken en gezien dat we ons beschermen tegen het water. Ze gaat met een rustig hart vannacht slapen. Ze kan over haar ideeën blijven dromen.